یک تلنگر
جمعه, ۶ بهمن ۱۳۹۶، ۰۱:۰۶ ب.ظ
👈یــــ❗️ــــک تلنــــ⚠️ــــگر👉
*همه ما آرزو داریم ای کاش در کربلا بودیم و امام حسین رو یاری می کردیم،
*در غم و اندوه شهادت امام حسین به سر و سینه می زنیم.
*مردم کوفه را نکوهش می کنیم که چرا امامشان را تنها گذاشتند.
در حالی که:
امام زمان ما ١١٨۴ سال است که تنها و غریب، آواره بیابانها هستند؟
*برایش چه کرده ایم؟*
امام زمان خودمان نیز اکنون در کربلای کره زمین ندای "هل من ناصر ینصرنی" سر می دهند:
آیا کسی هست مرا یاری کند؟؟؟و بارها و بارها پیغام داده اند: "واکثروا الدعا بتعجیل الفرج"
"برای فرج من دعا کنید."
ولی ما همچنان سرگرم زندگی خویش و خدای نکرده، غرق در گناه
آیا مردمان آینده نیز ما را بخاطر اینهمه "غفلت" از اماممان نکوهش نخواهند کرد؟؟؟
🕊ظهـــور نـزدیــڪ اســت🕊
أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرج
۹۶/۱۱/۰۶